Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2022
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022
ΚΕΘΕΑ : ΚΙΝΗΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Εφηβεία και
χρήση ουσιών
…Τι θα κάνουν
εκείνοι, που έχουν
τα ωραία, τα φοβερά
εκείνα μάτια
της νεότητας καθαρά
κι αμετάπειστα;..
(Απόσπασμα από το
ποίημα «Νεότητα δύσκολων χρόνων»)
Η εφηβεία συνιστά
ένα αναπτυξιακό στάδιο του ανθρώπου που χωρίζεται σε τρείς περιόδους: την πρώιμη (11 – 14 έτη), τη μέση (14 – 17 έτη)
και την ύστερη (17 – 21 έτη) εφηβεία. Η
ηλικιακή περίοδος της εφηβείας παρουσιάζει μεταβολές στον ψυχολογικό, τον
κοινωνικό και το βιολογικό τομέα της ανάπτυξης. Οι μεταβολές χαρακτηρίζονται
από μια ιδιαίτερη αντίφαση: από τη μία οι γνωστικές δεξιότητες του εφήβου είναι
σε ικανοποιητικό βαθμό ανεπτυγμένες ήδη στην ηλικία των 15 ετών, από την άλλη
οι ικανότητες για έλεγχο των παρορμήσεων, ρύθμιση των συναισθημάτων και
αντίσταση στην πίεση των συνομηλίκων δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί επαρκώς. Έτσι,
ενώ ο έφηβος έχει αναπτύξει τη σκέψη του και μπορεί να αναγνωρίσει τον κίνδυνο,
τείνει να εμπλέκεται συχνά σε συμπεριφορές υψηλής επικινδυνότητας.Αξίζει να
σημειωθεί ότι κάθε έφηβος συνιστά μια ξεχωριστή προσωπικότητα και φέρεται
διαφορετικά την περίοδο της εφηβείας.
Οι έντονες
ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές της εφηβείας προκαλούν άγχος στο άτομο, διότι
θέτουν τον έφηβο απέναντι στο νέο του εαυτό. Οποιαδήποτε αλλαγή ή μετάβαση,
πόσο μάλλον το πέρασμα από την παιδική στην εφηβική ζωή, συνιστά μια απώλεια
και ένα νέο ξεκίνημα. Ο έφηβος χάνει ό,τι ήξερε και είχε συνηθίσει, δίχως να
γνωρίζει ποιες θα είναι οι νέες συνθήκες που θα αντιμετωπίσει. «Πενθεί» την
απώλεια της παιδικής του ταυτότητας, της ανεμελιάς και της ασφάλειας της
εξιδανίκευσης. Ανάμεικτα συναισθήματα κατακλύζουν και αποδιοργανώνουν τη σκέψη
του. Καλείται να επεξεργαστεί νέα δεδομένα στη ζωή του με μια διαφορετική
προσέγγιση, διότι πλέον δεν έχει παιδική αντίληψη, διακρίνει καλύτερα τη σχέση
σώματος – ψυχής, τη ροή του χρόνου, την αίσθηση από την ψευδαίσθηση. Ξυπνά
απότομα από το γλυκό ύπνο της παιδικής ηλικίας και αναζητά απεγνωσμένα
ταυτότητα, γιατί νιώθει ένα υπαρξιακό κενό, ενώ παράλληλα θέλει να γίνει
ενήλικος. Απομακρύνεται από τους γονείς τουκαι στρέφεται προς άλλα μέλη της
κοινωνίας, για να ολοκληρώσει τη δόμηση του κοινωνικού εαυτού. Αμφισβητεί
αξίες, ηθικές αρχές και μορφές εξουσίας
(κυρίως τη σχέση με τους γονείς). Αυτή η αμφισβήτηση είναι απολύτως
φυσιολογική, αλλά και επώδυνη για έναν έφηβο.
