Κάποια παιδιά αθλούνται στο δημοτικό κλειστό γήπεδο ή στο
Κολυμβητήριο και βλέπουν τους φίλους τους να μένουν στο σπίτι τους, αφού δεν
μπορούν να πληρώσουν τη συνδρομή τους εξ αιτίας της οικονομικής κατάστασης των
γονιών τους. Ο Δήμος μας αδιάφορος για τα προβλήματα της νεολαίας δεν έχει
προβλέψει κάτι ούτε καν για τα παιδιά ανέργων. Σκέτη απελπισία.
Κατασκεύασαν σε δύο κεντρικούς δρόμους του Ναυπλίου
τεράστια πεζοδρόμια και «ξέχασαν» να φτιάξουν μία λωρίδα για ποδήλατα για να
μην κινδυνεύουν οι μαθητές και όχι μόνο.
Οι φοιτητές αδυνατούν λόγω των εξόδων να επισκεφτούν τις
οικογένειές τους και την ίδια στιγμή ο σιδηρόδρομος, που θα μπορούσε να δώσει
λύση με ένα φτηνό εισιτήριο, δεν λειτουργεί με ευθύνη των Κυβερνητικών
σχεδιασμών. Ο Δήμος όμως τι κάνει για το θέμα αυτό;
Στις άλλες πόλεις η πολιτιστική δραστηριότητα ανθεί, όπως
συμβαίνει συχνά σε περιόδους μεγάλης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
Θεατρικές σκηνές, μουσικά σχήματα, καλλιτεχνικές δημιουργίες. Παντού γίνονται
αυτά εκτός από το Ναύπλιο και τα γύρω χωριά. Εδώ που έχουμε όλες τις
δυνατότητες με το πανεπιστημιακό τμήμα θεατρικών σπουδών, με το λαογραφικό Ίδρυμα,
με τους νέους που διψούν για μουσική, θέατρο και τέχνες, η πόλη
παρακμάζει.
Έχουμε μόνον έναν κινηματογράφο και αυτός παίζει μόνον τις
μεγάλες χολιγουντιανές υπερπαραγωγές. Καλό και αυτό. Αλλά να πούμε ευχαριστώ;
Ναι θέλουμε και διψάμε και για ποιοτικό σινεμά από όλο τον κόσμο. Δεν θα
μπορούσε να διατεθεί κάποιος άλλος χώρος και για την προβολή ταινιών από μια
ομάδα κινηματογραφόφιλων;
